Ένα νέο, που ταυτόχρονα είναι και …παλιό, σκάνδαλο – μαμούθ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Όμως το θάβουν συστηματικά και αυτό αφού από πίσω βρίσκονται αφενός η κυβέρνηση και αφετέρου οι τράπεζες που -και οι δυο- έχουν υπό τον έλεγχό τους τα εξαγορασμένα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους – παπαγάλους του συστήματος.
Το σκάνδαλο έχει να κάνει με τα πάνω από 13 δισεκατομμύρια ευρώ (ναι, τόσα!!!) φόρων που εξακολουθούν ακόμη και τώρα να ΧΑΡΙΖΟΥΝ στους τραπεζίτες.
Την ίδια ώρα οι φτωχοποιημένοι Έλληνες ψάχνουν το… ευρώ στην τρύπια τσέπη τους για να πληρώσουν τους πανάκριβους λογαριασμούς ενώ ο Κυριάκος υποκριτικά κηρύσσει τον “πόλεμο στην φοροδιαφυγή” προσπαθώντας να εξοντώσει τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους που στην πλειονότητά τους φυτοζωούν και βάζουν συνεχώς λουκέτα.
Το σκάνδαλο είναι “παλιό” με την έννοια ότι έχει τη ρίζα του στο 2008 με την κυβέρνηση του Βούδα της Ραφήνας.
Συνεχίστηκε με όλες κυριολεκτικά τις κυβερνήσεις από τότε μέχρι και τώρα.
Είναι ταυτόχρονα όμως και εντελώς νέο διότι πλέον οι τράπεζες εμφανίζουν κέρδη και μάλιστα τεράστια, οπότε θα έπρεπε να κληθούν στο ταμείο να πληρώσουν. Αλλά…
Το νέο σήριαλ της απάτης συνδέεται με αυτή τη φάση κατά την οποία αφού ξεκίνησαν να χαρίζουν τις, τράπεζες πάλι, κοψοχρονιά, σε ιδιωτικά συμφέροντα και σε φίλους του Κυριάκου, ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΥΝ τον λεγόμενο “αναβαλλόμενο φόρο” που έχει συμπληρώσει πια μια ολόκληρη… 15ετία κι ας εφαρμόστηκε ως δήθεν μια προσωρινή λύση.
Μάλιστα το συνολικό οφειλόμενο ποσό των συστημικών τραπεζών έχει φτάσει συγκεκριμένα στα 13,1 δισ. ευρώ.
Και δεν υπάρχει πλέον το άλλοθι για “ζημιές” με το οποίο θεσπίστηκε αυτή η πατέντα.
Για την ακρίβεια, τα κέρδη τους για το 2023 είναι γύρω στα 4 δισ. ευρώ.
Μια φοβερά μεγάλη κερδοφορία που οφείλεται στην αύξηση των επιτοκίων από την ΕΚΤ, στις ληστρικές προμήθειες που παίρνουν για τις υπηρεσίες του, στο μεγάλο χάσμα μεταξύ επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων αλλά και στις συνεχείς απολύσεις προσωπικού και το κλείσιμο καταστημάτων σε όλη την χώρα.
Και μάλιστα επειδή τα άλλοθι τελειώσανε, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι για να μην βάλουν το χέρι στην τσέπη -όχι σαν τον απλό πολίτη που τον ταράζουν στις κατασχέσεις και το κυνηγητό έτσι και χρωστάει ακόμη και ένα μικροποσό- πάνε να κάνουν κάτι “μαϊμουδιές” με προσφέροντας οι τράπεζες αντί χρήματος κρατικά ομόλογα, δηλαδή απλή …χαρτούρα, που έχουν στην κατοχή τους.
Αν γίνει δεκτό κάτι τέτοιο θα πρόκειται για ένα νέο σκάνδαλο πάνω στο προηγούμενο…
Το κόλπο ξεκίνησε για πρώτη φορά λοιπόν το 2008 όταν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με υπουργό Οικονομικών τον Αλογοσκούφη που ήταν και το εκτελεστικό όργανο, έδωσε 22 δις ευρώ με την μορφή κρατικών ομολόγων, για να στηρίξουν την ρευστότητα των τραπεζών που είχαν αρχίσει να βαράνε κανόνια ψηφίζοντας παράλληλα τον «Αναβαλλόμενο φόρο» όπως καθιερώθηκε να λέγεται.
Δηλαδή τη δυνατότητα οι τράπεζες να μην πληρώνουν για κάποια χρονική περίοδο φόρο επί των κερδών κάνοντας συμψηφισμό με τις ζημιές που είχαν.
Το καθεστώς αυτό συνέχισε να ισχύει όλα τα επόμενα χρόνια, με τους αντιστοιχούντες φόρους να κεφαλαιοποιούνται, αλλά να εξανεμίζονται με τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τις αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου τους που ακολούθησαν δήθεν για να προσελκύσουν ιδιώτες επενδυτές, που τις αγόραζαν όμως σε εξευτελιστικές τιμές.
Όταν μπήκαμε στα μνημόνια, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έδωσε ακόμη ένα “δώρο” στις τράπεζες, ύψους 2,5 δισ. ευρώ, δια της παράτασης του αναβαλλόμενου φόρου, παρ’ ότι από την εποχή της υπουργίας Αλογοσκούφη έχουν λάβει συνολικά πια, υπό μορφή ενισχύσεων, γύρω στα 250 δισ. ευρώ.
Σε αυτή την απάτη συνήργησε φυσικά και η τρόικα που εξόντωνε την ίδια ώρα τους απλούς Έλληνες.
Έτσι πήρε νέα βαθιά ανάσα το εγχώριο πιστωτικό σύστημα από την απόφαση της τρόικας να επεκτείνει την ισχύ του αναβαλλόμενου φόρου από τα πέντε χρόνια που ίσχυε στα τριάντα, όσο δηλ. είναι και η διάρκεια των νέων ομολόγων που ίσχυσαν με το PSI.
Μέσα σε όλο αυτό το ληστρικό πακέτο προέκυψε και ο νόμος 4172/2013 –γνωστός και ως νόμο Χαρδούβελη– που όριζε ότι σε περίπτωση που μια τράπεζα εμφανίσει ζημίες σε μια οικονομική χρήση εκδίδονται τίτλοι υπέρ του Δημοσίου αλλά για να αποτραπεί αυτός ο κίνδυνος προβλέφθηκε μετάθεση της αντιμετώπισης του προβλήματος στο μέλλον με τη ρύθμιση βάσει της οποίας δόθηκε, μέσω του αναβαλλόμενου φόρου (DTC) των τραπεζών, η δυνατότητα οι ζημίες που θα προέκυπταν και μετά την 1η Ιανουαρίου 2021 λόγω τιτλοποιήσεων ή πωλήσεων δανείων να συμψηφιστούν σε βάθος 20ετίας από μελλοντικά κέρδη. Τόσο απλά.
Και έγινε γνωστός ως “νόμος Χαρδούβελη” γιατί το άλλοτε τσιράκι και “ταμίας” του Σημίτη και κατόπιν του Παπαδήμου, o Γκίκας Χαρδούβελης ήταν ο υπουργός Οικονομικών που το προώθησε και ο οποίος όλως …τυχαίως από το 2021 έγινε Πρόεδρος της Εθνικής Τραπέζης ενώ πριν από ενάμιση μήνα εξελέγη ομόφωνα νέος πρόεδρος και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών με αντιπρόεδρος τον Φ. Καραβία της Eurobank.
Δηλαδή ο υπουργός που συνέπραξε στο σκάνδαλο είναι σήμερα επικεφαλής αυτών που απολαμβάνουν τα οφέλη δισεκατομμυρίων από αυτό. Γκίκας κερνούσε, Γκίκας πίνει.
Συμμορία κανονική σε βάρος του ελληνικού λαού…
Το παραμύθι που πουλάνε εδώ είναι ότι η αναβαλλόμενη φορολογία αποτελεί κοινή ευρωπαϊκή πρακτική. Όμως κρύβουν το εξής:
Στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών τραπεζών το ποσοστό του αναβαλλόμενου φόρου στα εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών αντιπροσωπεύει μόλις το 10% κατά μέσον όρο.
Στην Ελλάδα όμως το σύνολο των κεφαλαίων που διαθέτουν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες με βάση τα στοιχεία του προηγούμενου εξαμήνου ανέρχεται σε 21,3 δισ. ευρώ και από αυτά τα 13,1 δισ. ευρώ αποτελούν αναβαλλόμενη φορολογία.
Μάλιστα έχει μειωθεί τα τελευταία δύο χρόνια κατά περίπου 2 δισ. ευρώ (τον Δεκέμβριο του 2020 ήταν 15,1 δισ. ευρώ), αλλά ως ποσοστό των κεφαλαίων έχει αυξηθεί.
Ετσι το ποσοστό επί των κεφαλαίων διευρύνθηκε
Όσο για τα κέρδη των τεσσάρων συστημικών ελληνικών τραπεζών το 2023, υπολογίζεται ότι θα πλησιάζουν τα 4 δις ευρώ καθώς στο εννεάμηνο οι Ιανουαρίου- Σεπτεμβρίου κατέγραψαν καθαρά κέρδη ύψους 2,8 δισ. ευρώ και ήδη κινούνται στα επίπεδα των 3,8 δισ. ευρώ.
Για το 2022 η κερδοφορία τ έφτασε τα 3,6 δισ. ευρώ, μετά φόρων, έναντι ζημιών 4,8 δισ. ευρώ το 2021, ενώ οι τράπεζες το 2022 παρουσίασαν προ φόρων κέρδη 4,57 δισ. ευρώ, έναντι ζημίας 4,44 δισ. ευρώ το 2021.
Για να καταλάβουμε δε πόσο ληστρικές είναι οι τράπεζες, στο εννεάμηνο Ιανουαρίου- Σεπτεμβρίου 2023 παρουσίασαν καθαρά έσοδα από τόκους 6,107 δισ. ευρώ, από 3,820 δισ. ευρώ το αντίστοιχο περυσινό εννεάμηνο, καταγράφοντας αύξηση 59,89%.
Την ίδια ώρα τα καθαρά έσοδα προμηθειών για τις τέσσερις τράπεζες ανήλθαν στο 9μηνο στα 1,372 δισ. ευρώ ( Eurobank 403 εκατ., Πειραιώς 403 εκατ., Alpha Bank 293 εκατ. και Εθνική 273 εκατ. ευρώ), έναντι 1,288 δισ. ευρώ στο αντίστοιχο 9μηνο του 2022, αυξημένα κατά 6,5%.
Και δεν πληρώνουν φόρο ούτε ένα ευρώ για όλα αυτά…
