Στη σύλληψη της Μαρίνας Ελευθερουδάκη προχώρησαν το μεσημέρι της Δευτέρας αστυνομικοί του τμήματος Αναζητήσεων της ΕΛ.ΑΣ.
Η 64χρονη, η οποία τυγχάνει γόνος μεγάλης αθηναϊκής οικογένειας και πρώην σύζυγος του Τέρενς Κουίκ, συνελήφθη στο Παλαιό Ψυχικό καθώς σε βάρος της εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για 22 ανεκτέλεστες καταδικαστικές αποφάσεις για αδικήματα που αφορούν σε παράβαση της νομοθεσίας περί επιταγών και μη καταβολή εργατικών εισφορών με συνολική ποινή φυλάκισης 24 έτη και 11 μήνες και συνολική χρηματική ποινή 38.800 ευρώ.
Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ., η 64χρονη φέρεται να εξέδιδε κατ’ εξακολούθηση ακάλυπτες επιταγές και να μην κατέβαλλε έγκαιρα τις δεδουλευμένες αποδοχές των υπαλλήλων καθώς και τις προβλεπόμενες εργοδοτικές εισφορές στους ασφαλιστικούς φορείς ΙΚΑ και τις εισφορές ασφάλισης των εργαζομένων.
Η συλληφθείσα αναμένεται αύριο να οδηγηθεί στον εισαγγελέα.
Φαίνεται όμως, ότι η σύλληψη της Μαρίνας Ελευθερουδάκη ήταν ένα ακόμα “χτύπημα” στην οικογένεια, της οποίας οι πλειστηριασμοί έχουν χτυπήσει αρκετές φορές την πόρτα.
Στις 25 Μαΐου 2022, το ηλεκτρονικό σφυρί «απείλησε» την οικία της οικογένειας στο Ψυχικό. Είχαν προγραμματιστεί τρεις πλειστηριασμοί σε βάρος της Σοφίας, της Μαρίνας και της Βιργινίας Ελευθερουδάκη για ιδιοκτησίες τους (διαμερίσματα, αποθήκες κ.ά.) επί ακίνητου στην περιοχή του Ψυχικού, με τιμές πρώτης προφοράς 437.900 ευρώ, 426.700 ευρώ και 305.300 ευρώ, αντίστοιχα.
Οι ιδιοκτησίες αυτές βαρύνονται με δεκάδες προσημειώσεις και υποθήκες, ενώ η κατάσχεση έγινε από την Alpha Bank, -που είναι και η επισπεύδουσα-, για ποσό 300.000 ευρώ, ως μέρος συνολικής απαίτησης ύψους 1.862.117,87 ευρώ.
Η διαδικασία, ωστόσο, τέθηκε σε αναστολή και επαναπρογραμματίστηκε για τις 28 Ιουνίου 2023, δίχως ωστόσο να πραγματοποιηθεί και εκείνη τη φορά, με αποτέλεσμα να οριστεί εκ νέου για τις 18 Οκτωβρίου -ήτοι, πριν από μόλις πέντε ημέρες.
Η περιπέτεια των πλειστηριασμών, βέβαια, για την οικογένεια Ελευθερουδάκη, είχε ξεκινήσει, αρχικά, από τον Ιανουάριο του 2020, όταν βρέθηκε στο στόχαστρο το αρχοντικό της στις Σπέτσες, ένα διώροφο ακίνητο 250 τ.μ. σε οικόπεδο 550 τ.μ. στην Κουνουπίτσα, που είναι γνωστό ως «οικία Καστριώτη» και έχει κηρυχτεί διατηρητέο μνημείο.
Περί το 2018 έγινε, κατά πληροφορίες, μια προσπάθεια να βρεθεί λύση στο θέμα των χρεών, μέσω του εργαλείου του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Η εταιρεία φέρεται να κατέθεσε αίτηση στη σχετική πλατφόρμα, με το σύνολο των οφειλών της να φτάνει τα 30 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων περί τα 17 εκατ. αφορούσαν δάνεια προς τις τράπεζες, και άλλα 13 εκατ. οφειλές προς το Δημόσιο και άλλους πιστωτές.
Στην πορεία της, η οικογένεια Ελευθερουδάκη έζησε ένδοξες εποχές, κυριαρχώντας στην αγορά, ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Ήταν πριν από σχεδόν έξι χρόνια, στις 30 Σεπτεμβρίου 2016, όταν έκλεισε αυτό το τελευταίο κατάστημα του Ελευθερουδάκη, «παγιδεύοντας» πίσω από τα ρολά μια ιστορία 118 χρόνων -από το 1898, που ο Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης έβαλε τον θεμέλιο λίθο της ομώνυμης επιχείρησης.
Ο Κωνσταντίνος Ελευθερουδάκης αρχικά ήταν εργαζόμενος και μετά συνεταίρος στο διεθνές βιβλιοπωλείο Μπεκ και Μπαρτ της οδού Μητροπόλεως. Από το 1918 άνοιξε το πρώτο δικό του κατάστημα στην πλατεία Συντάγματος, γωνία Σταδίου και Καραγεώργη Σερβίας που εξελίχθηκε σε έναν πραγματικό ναό του βιβλίου.
Ο Κ. Ελευθερουδάκης συνέθεσε την πρωτοποριακή για την εποχή της και όχι μόνο, 24τόμη ελληνική εγκυκλοπαίδεια και ο γιος του Γιώργος ανέπτυξε την μηχανογράφηση της εταιρείας και ιδιαίτερα το επιστημονικό και ξενόγλωσσο τμήμα της.
Το 1962 το βιβλιοπωλείο μεταφέρθηκε στην οδό Νίκης, όπου παρέμεινε για περισσότερα από 30 χρόνια. Με τον πρόωρο θάνατο του Γιώργου Ελευθερουδάκη, η γυναίκα του Βιργινία ανέλαβε τα ηνία και υπήρξε άξια συνεχιστής του έργου του ιδρύοντας το πρώτο υποκατάστημα στον Πύργο Αθηνών και βάζοντας με αυτόν τον τρόπο τα θεμέλια για την μελλοντική ανάπτυξη της εταιρείας μέσω αλυσίδας τουλάχιστον 16 καταστημάτων σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης κ.ά.
Το 1995 ήταν ένα έτος-σταθμός, με την τολμηρή απόφαση για τη δημιουργία του πρώτου οκταώροφου βιβλιοπωλείου στην Ελλάδα -επί της Πανεπιστημίου- συνολικής επιφάνειας 2.300 τ.μ., που είχε τα πάντα.
Όταν η χώρα μπήκε στην οικονομική κρίση η επιχείρηση, έχοντας περάσει στα χέρια της τρίτης γενιάς της οικογένειας, με τη Σοφία και τη Μαρίνα Ελευθερουδάκη στο «τιμόνι», βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σειρά από λουκέτα σε καταστήματα στρατηγικού ενδιαφέροντος, όπως του Πύργου των Αθηνών, της Γλυφάδας, της Κηφισιάς, της Μυκόνου.
Το εγχείρημα με το flagship store της Πανεπιστημίου κράτησε με μεγάλες δυσκολίες μέχρι το 2011, για να ακολουθήσει η αναζήτηση νέας στέγης. Ήδη σε εκείνη τη χρήση ο κύκλος εργασιών είχε μειωθεί στα 9,5 εκατ. ευρώ από 14,5 εκατ. ευρώ το 2010, -δηλαδή κατά 5 εκατ. ευρώ σε ένα χρόνο-, με τις ζημίες να αυξάνονται (στα 3,4 εκατ. ευρώ) και τις υποχρεώσεις να ξεπερνούν τα 21 εκατ. ευρώ.
Η μετακόμιση που έγινε το 2013, -και πάλι στην Πανεπιστημίου-, έμελλε να είναι και η τελευταία καθώς η παρατεταμένη και βαθιά ύφεση, σε συνδυασμό με τη χαριστική βολή των capital controls δεν επέτρεψαν τη διατήρηση ούτε αυτού του «ύστατου οχυρού».
