Ήταν σοφός. Και γκομενιάρης ο πρώτος. Φλέρταρε ανοιχτά όποια γυναίκα του άρεσε. Ακόμα κι όταν ήταν σε επίσημη αποστολή ως υπουργός ή και ως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο λόγος για τον μακαρίτη Κωνσταντίνο Τσάτσο, μια από τις πιο σπουδαίες…
φυσιογνωμίες της Ελλάδος τα τελευταία 100 χρόνια.
Μια προσωπικότητα που αληθινά λάμπρυνε την πολιτική και γενικά τη δημόσια ζωή του τόπου.
Το έγραψε ο ίδιος σε επιστολή του προς μία ερωμένη του, και το κείμενο είχε δημοσιευθεί σε ακροδεξιά εφημερίδα όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Συνέβη το 1977 και επόμενο να προκληθεί ο σάλος.
Η κυβέρνηση προχώρησε στην κατάσχεση των φύλλων της εφημερίδας όχι γιατί ήταν ψεύτικη η επιστολή, αλλά με το αιτιολογικό ότι είχε πλαστογραφηθεί η ημερομηνία της αποστολής της.
Οι πλαστογράφοι εμφάνιζαν τότε τον πρώτο πολίτη της χώρας να γράφει καψουριάρικες επιστολές με εντελώς ποιητικό ύφος, ανήμερα των εκλογών στις 17 Νοεμβρίου το 1974, όχι 15 χρόνια νωρίτερα, όπως είναι η αλήθεια.
Επίσης, οι πλαστογράφοι παρουσίαζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τσάτσο να κατηγορεί τον λαό για ανωριμότητα και να ελεεινολογεί την πολιτική κατάσταση της χώρας αναφερόμενος στη μεταπολίτευση, όχι στην εποχή που είχαν αρχίσει οι διώξεις της κυβέρνησης Παπανδρέου εναντίον των υπουργών της ΕΡΕ.
Επί της ουσίας. Η επιστολή δημοσιεύθηκε ατόφια όπως την έγραψε ο Τσάτσος και ήταν επόμενο να προκαλέσει μεγάλη αίσθηση.
Άλλοι, όπως ο ίδιος ο Τσάτσος ισχυρίστηκε, τον ζήλευαν που σ’ αυτή την ηλικία κατάφερνε να έχει τόσες ερωτικές επιτυχίες.
Άλλοι έλεγαν τα γνωστά, πώς ένας πρόεδρος δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοιες ασχήμιες.
Η έρευνα που ακολούθησε έφερε στην επιφάνεια ένα θρίλερ. Λίγο μετά τη δημοσίευση της επιστολής η ερωμένη του προέδρου του έστειλε μια προσωπική επιστολή. Κάνοντας ότι δεν ήξερε τίποτε απ’ ό,τι συνέβαινε.
Συγκεκριμένα, Η ερωμένη έγραψε στον Τσάτσο ότι διατηρεί όλα τα γράμματα του και τα έχει φυλαγμένα σε μία θυρίδα αγγλικής τράπεζας, όπως και ότι συνεχίζει να τον θαυμάζει.
Ακόμα η ερωμένη πρόσθεσε ότι βρίσκεται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, ότι θα χαρεί πολύ να τον συναντήσει και, τέλος, ότι είναι σε μεγάλη φτώχεια.
