Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
*** Έχουν περάσει 2.799 χρόνια από τότε που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι
επενόησαν έναν θεσμό που έμελλε στο πέρασμα των αιώνων
να εξελισσόταν στη σημαντικότερη αθλητική διοργάνωση παγκοσμίως.
Η αφετηριακή περιοχή, η αρχαία Ολυμπία, έδωσε το όνομά της στους αγώνες,
το Ολυμπιακό Πνεύμα και τα Ολυμπιακά Ιδεώδη
έγιναν σήματα-κατατεθέντα τού «Ευ Αγωνίζεσθαι»,
η αναβίωση και η διεθνοποίηση σηματοδοτήθηκαν το 1896 από τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν.
Όμως, το 1925 εξεκίνησε η δυστοπική αντίστροφη μέτρηση,
καθώς τότε έλαβε χώρα η ίδρυση μίας ομάδας
που επρόκειτο να καπηλευθεί και να μαγαρίσει τα έξοχα κληροδοτήματα.
Ο «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς»,
ο μονολεκτικά καλούμενος ως «Ολυμπιακός»,
ναι μεν εβαφτίσθη τοιουτοτρόπως λόγω αγαθών προθέσεων,
όμως -όπως έχει αποδείξει και πιστοποιήσει έκτοτε η Ιστορία-
το Λιμάνι, το εκάστοτε λιμάνι,
είναι ντιενεϊκώς προγραμματισμένο να πρεσβεύει καθυστερημένες αντιλήψεις
όπου κυριαρχούν η Πατριαρχία, ο Σεξισμός, ο Μισογυνισμός, η Χυδαιότητα,
ο Τσαμπουκάς, ο Τραμπουκισμός, η Τοξική Αρρενωπότητα, η Κίβδηλη Μαγκιά, η Θρασυδειλία.
Ο ανήρ, ο ναυτικός,
είναι ο κατά φαντασίαν επιβήτορας
που έναντι αντιτίμου ξεσπάει τις ορμές του στις περιφερόμενες ιερόδουλες,
η γυνή, η σύζυγος τού ναυτικού,
είναι ένα οικούρημα που λαμβάνει τα εμβάσματα για να θρέφει την υποδέλοιπη φαμίλια
και εις αντάλλαγμα αποδέχεται ότι η ζωή τού ναυτικού είναι δύσκολη
κι ως εκ τούτου ο αντρούλης της είναι εκ φύσεως νομιμοποιημένος να κάνει καμιά κουτσουκέλα
(το πασίγνωστο τραγούδι «Κάθε λιμάνι και καημός» αποτελεί μελωδική ωραιοποίηση).
Εν κατακλείδι,
ο Άντρας στο Λιμάνι δεν νοείται να είναι κάτι λιγότερο από «Γαμιάς»,
και η Γυναίκα στο Λιμάνι δεν νοείται να είναι κάτι περισσότερο από «Πουτάνα».
*** Έχουν περάσει 196 χρόνια από τότε που ο Γεώργιος Καραϊσκάκης
-αρχιστράτηγος και ήρωας τής Ελληνικής Επανάστασης-
δίνει τη ζωή του για την Ελευθερία σε μάχη που διεξάγεται με τούς Τούρκους στο Φάληρο
και τα τελευταία λόγια που καταφέρνει να ψελλίσει προτού ξεψυχήσει,
είναι η συγκλονιστική παραίνεση
«Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς, να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την Πατρίδα.».
Όμως, το 1938 εξεκίνησε η δυστοπική αντίστροφη μέτρηση,
καθώς τότε αποφασίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά
να ετιμάτο η μνήμη τού Καραϊσκάκη με τη μετονομασία ενός γηπέδου
που μέχρι εκείνην την εποχή ήταν γνωστό ως «Ποδηλατοδρόμιον»
(ή απλώς «Γήπεδον Νέου Φαλήρου»).
Αρχικώς -και επί δεκαετίες- επρόκειτο για κοινή έδρα των ομάδων «Ολυμπιακός» και «Εθνικός»,
όμως ο τίμιος Εθνικός έπρεπε να φύγει από τη μέση
διότι στο Λιμάνι είναι άκρως διαδεδομένος ο «Φαταουλισμός».
Έτσι, ωσάν να πρόκειται για αυτο-εκπληρούμενη προφητεία,
εδώ και δεκαετίες ο Ολυμπιακός καπηλεύεται και μαγαρίζει
το ονοματεπώνυμο τού Ήρωα τής Επανάστασης,
αφού ετούτο το γήπεδο που τώρα πια έχει αναβαθμιστεί σε «στάδιο»,
είναι άντρο παρανομιών, βίας, τρομοκρατίας, εγκληματικών ενεργειών και φασισμού.
*** Καθίσταται πασίδηλο ότι,
η ομάδα «Ολυμπιακός»
-προφανώς, κόντρα στις βουλές και στις προθέσεις των ιδρυτών της,
αλλά και στην υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια πολλών υποστηρικτών της-
καπηλεύεται και μαγαρίζει τα δομικά στοιχεία τής ιστορίας της,
ενώ υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε και θα όφειλε να είναι η πρώτη θεματοφύλακάς τους.
Ιδίως από τη δεκαετία τού ’80 και εντεύθεν,
η ομάδα «Ολυμπιακός» δυσφημίζει αδιαλείπτως και ποικιλοτρόπως
την έννοια που λέγεται «Ολυμπισμός»
και τον Εθνικό Ήρωα που λέγεται «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Διόλου τυχαίο, λοιπόν,
ότι οι -ανά τα χρόνια- ιδιοκτήτες της έχουν διαρκώς ανοιχτές υποθέσεις με τη Δικαιοσύνη
και οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν διατελέσει τρόφιμοι των φυλακών,
οι οπαδοί της φέρουν τον ειρωνικό προσδιορισμό «Επιστήμονες»
λόγω τής πάλαι ποτέ περιβόητης εισόδου τους στον αγωνιστικό χώρο
όπου επεχείρησαν να διδάξουν στους ποδοσφαιριστές τού Αθηναϊκού
τι ακριβώς σημαίνει «Ολυμπισμός» για την ομάδα «Ολυμπιακός»,
ενώ ανάμεσα στις κατηγορίες για στημένα παιχνίδια, για στημένα πρωταθλήματα,
για ταγμένους διαιτητές, για ταγμένους αστυνομικούς,
για ταγμένους δικαστές και για ταγμένους πολιτικούς,
υπάρχει πάντοτε χρόνος για να εξασκηθεί «Ήπια Βία»
σε οποιονδήποτε αντίπαλο τολμά να αμφισβητήσει το διάτρητο μεγαλείο τού λιμανιού-γκέτο.
Αναμενόμενες καταστάσεις, βεβαίως,
όταν τα «αξιοθέατα» και τα «μνημεία» που σε έχουν κάνει γνωστό ανά τον κόσμο
είναι η «Τρούμπα» και ο «Έκτος Στόλος» (ως επισκέπτης).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
*** Υπ’ αυτό το φριχτό, ανυπόφορο, τοξικό και απόπατο πλαίσιο,
ουδεμία έκπληξη -παρά μόνον αποτροπιασμό- προεκάλεσε το αηδιαστικό πανό
που αναρτήθηκε εχθές στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης»
από ναζιστές-μαφιόζους-δολοφόνους οπαδούς τής ομάδας που λέγεται «Ολυμπιακός».
Από το βράδυ τής Δευτέρας -ήτοι, από την 7η Αυγούστου- η Ελλάδα είναι συγκλονισμένη
λόγω τής δολοφονίας τού 29χρονου φιλάθλου τής Α.Ε.Κ., Μιχάλη Κατσουρή,
αλλά τα εμέσματα που χρησιμοποιούν το φαληρικό γήπεδο ως ορμητήριο
και καπελώνουν -διά των Απειλών και διά τής Βίας- τούς πολλούς υγιείς φιλάθλους,
προέβησαν σε μία ποταπή σημειολογική ενέργεια
που εκ των πραγμάτων είχε την απροκάλυπτη ανοχή τής διοίκησης τής ομάδας.
Το κατάπτυστο πανί που είδαμε για πρώτη φορά στο «Σ.Ε.Φ.»
(Κυριακή 11 Ιουνίου 2023, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, 3ος τελικός τού πρωταθλήματος)…
…αυτή η όζουσα νεκρολογία που απετελούσε ξεδιάντροπο επικήδειο
στον εκτελεσμένο μπράβο τού ιδιοκτήτη τής «Π.Α.Ε. Ο.Σ.Φ.Π.»
και με είχε οδηγήσει να γράψω την επόμενη ημέρα πόνημα με τίτλο «Ρουμπέτης-Φύσσας 7-0»
(https://www.zougla.gr/greece/roumpetis-fisas-7-0/)
εμφανίστηκε ξανά και απολύτως συνειδητά
τη στιγμή που υπάρχει στη χώρα Εθνικό-Αθλητικό Πένθος.
Το κατάπτυστο πανί που έγραφε «Βασίλης Ρουμπέτης 1985-2023»
(αν και αυτήν τη φορά απουσίαζε ο… φιλόδοξος προσδιορισμός «Αθάνατος»),
τοποθετήθηκε εσκεμμένα και επιδεικτικά απέναντι από τις τηλεοπτικές κάμερες
που εκαλύπτανε τη χθεσινή αναμέτρηση Ολυμπιακός-Γκενκ,
ώστε καθ’ όλην τη διάρκεια τού αγώνα να στελνόταν προς την Κοινωνία το στυγνό μήνυμα
«Εμείς είμαστε με τούς Ναζιστές,
εμείς είμαστε με τούς Μαφιόζους,
εμείς είμαστε με τούς Δολοφόνους.».
Όπερ μεθερμηνευόμενον -και κάνοντας βαθύτερη ανάλυση επί τού γεγονότος-
οι υπάνθρωποι που ανήρτησαν το συγκεκριμένο πανί στη συγκεκριμένη συγκυρία,
(δι)εδήλωσαν συνεπαγωγικώς, απεριφράστως και εκκωφαντικώς
«Εμείς είμαστε (οι) Ναζιστές,
εμείς είμαστε (οι) Μαφιόζοι,
εμείς είμαστε (οι) Δολοφόνοι.».
Εννοείται ότι το παρόν πόνημα δεν τσουβαλιάζει συλλήβδην ανθρώπους και Ιστορία,
καθώς είναι αναρίθμητα τα μηνύματα διαμαρτυρίας και αποστροφής
που αναρτούν από χθες οι υγιείς φίλαθλοι τού Ολυμπιακού στα «Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης»,
όπως αναρίθμητα είναι και τα αντίστοιχα μηνύματα από υγιείς φιλάθλους τού Παναθηναϊκού
που εκφράζουν την πλήρη εναντίωσή τους
στη σύμπραξη οπαδών τής ομάδας με τούς Κροάτες ναζιστές-δολοφόνους.
Όμως,
αυτοί οι λίγοι -ένθεν κακείθεν- είναι που προξενούν τεράστια ζημιά στους συλλόγους
και μετατρέπουν λαμπρά παρελθόντα σε «Παζλ Βαρβαρότητας».
Και βεβαίως, τεράστια ευθύνη φέρουν οι διοικήσεις,
που όχι μόνο ανέχονται τούς μαφιόζους και τούς εγκληματίες τής κερκίδας,
αλλά ενίοτε συναγελάζονται και συναλλάσσονται μαζί τους,
αναπτύσσοντας ορατές και -κυρίως- αόρατες σχέσεις.
Εν προκειμένω, η Ανοχή ανάγεται σε Συναίνεση, Υπόθαλψη και Ηθική Αυτουργία.
Επιμύθιο:
Βγήκαν οι μαφιόζοι
πάλι στο κουρμπέτι
κι υψώσανε πανό
πενθώντας τον Ρουμπέτη.
Ολυμπιακή Σαπίλα.
Σαπίλα Ολυμπιακών Διαστάσεων.
Η ομάδα που λέγεται «Ολυμπιακός»,
καπηλεύεται και μαγαρίζει τον Ολυμπισμό και τον Γεώργιο Καραϊσκάκη,
οπότε ουδόλως θα ξαφνιαστούμε αν στο εγγύς μέλλον
η έδρα τής ομάδας «Ολυμπιακός» μετονομαστεί σε «Στάδιο “Βασίλης Ρουμπέτης”».
Ο Καραϊσκάκης έχει παλιώσει πια,
οπότε ένας τέτοιος εκσυγχρονισμός θα είναι εξαιρετική επιλογή
για την ομάδα που ευφημιστικώς καλείται ως «Ολυμπιακός».
Καθείς με τούς ήρωές του.
Ο Αθλητάμπουρας
