Οι έρευνες και οι στατιστικές δεν λένε ψέματα και προμηνύουν αυτό που έρχεται, τα μετρητά αργοπεθαίνουν.
Δεν είμαι κάποιου είδους νεολουδίτης, 9 στις 10 συναλλαγές μου είναι με κάρτα, για την ακρίβεια με το κινητό στο οποίο έχω περάσει τις άυλες κάρτες μου με αποτέλεσμα να μην κουβαλάω ούτε αυτές.
Ωστόσο επιμένω να έχω πάνω μου μετρητά, κάτι που θα ήθελα να κάνουν και άλλοι γύρω μου για να σταματήσουν να εξαρτώνται από μένα και το «μαξιλάρι» μου και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ και τι γίνεται με το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ακόμα κι αν οι 9 στις 10 συναλλαγές που γίνονται με κάρτα γίνουν 99 στις 100, πάντα θα υπάρχει αυτή η μία και μόνο συναλλαγή που θα τα απαιτεί.
Το απαιτεί δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά υπαρκτή συνθήκη. Πάμε για παράδειγμα όλοι μαζί για ποτό ή/και φαγητό και ψαχνόμαστε στον λογαριασμό.
Όσους λένε «εγώ έφαγα μόνο αυτό και πληρώνω μόνο αυτό» έχουμε σταματήσει ήδη να τους καλούμε, οπότε πάμε στο παρασύνθημα.
Το σύστημα πληρωμών iris και τα app τύπου splitwise είναι πολύ βολικά για τη μοιρασιά κι έτσι δεν ξεροσταλιάζει ο σερβιτόρος για κάνα τέταρτο όσο ψάχνουμε τις τσέπες μας, πληρώνει ένας και τα βρίσκουμε άμεσα πριν καν εκδοθεί το απόκομμα της συναλλαγής.
Το θέμα είναι αλλού, στο φιλοδώρημα.
Οκ υπάρχουν ακόμα κάτι τύποι όπως στην πρώτη σκηνή του Reservoir Dogs που λόγω κοινωνικού αυτοματισμού δεν θέλουν να αφήνουν τίποτα, αλλά και αυτούς έχουμε σταματήσει να τους καλούμε.
Το σύστημα με το φιλοδώρημα στα pos δεν υπάρχει παντού, πάντα υπάρχει η υποψία ότι ένα κακό αφεντικό θα του βάλει χέρι και γενικά σαν κίνηση έχει άλλο νόημα να γίνεται με μετρητά.
Το φιλοδώρημα δεν είναι ένα ακόμα πιάτο ή ποτό στον κατάλογο, αλλά δεν είναι και ελεημοσύνη όπως νομίζουν κάποιοι.
Είναι μια ευγενική χειρονομία προς το προσωπικό ενός καταστήματος που δούλεψε για να περάσουμε καλά και όταν γίνεται με μετρητά έχει ακριβώς τον χαρακτήρα της χειρονομίας και όχι της συναλλαγής.
Φυσικά το δίνω συνήθως εγώ που έχω πάνω μου μετρητά και αυτό το ξέρουν και οι υπόλοιποι και αυτό είναι κάπως ενοχλητικό, όχι γιατί χάνω τα λεφτά μου.
Δεν είναι τα 5€ ή 10€ το θέμα, άσε που οι φίλοι μου είναι σπαθιά και τα βάζουν κι αυτά μέσα στην ψηφιακή μοιρασιά του iris/splitwise.
Το θέμα είναι ξεκάθαρα ψυχαναγκαστικό και οκ το παραδέχομαι ότι είμαι περίεργος, αλλά κρατάω πάντα μετρητά γιατί μου δίνουν μια ασφάλεια όταν βγαίνω από το σπίτι.
Πώς μας έλεγαν οι μαμάδες να φοράμε πάντα καθαρό εσώρουχο γιατί μπορεί να συμβεί κάτι έκτακτο και να χρειαστεί να το δείξουμε, από αισθηματικό μέχρι νοσοκομειακό;
Ε, για τον ίδιο ακριβώς λόγο έχω πάντα πάνω μου μετρητά.
Όταν το εκμεταλλεύονται αυτό με ενοχλεί και το ότι έχουν σαν δεδομένο ότι θα τους ξελασπώσω, αλλά και το ότι χάνω ένα κομμάτι της ασφάλειάς μου για το υπόλοιπο της ημέρας ή της εξόδου και είμαι αρκετά ψυχαναγκαστικός για να μου χαλάσει η διάθεση.
Το φιλοδώρημα όμως είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου, μπορεί να γίνει πολύ χειρότερο.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που υπάρχει πραγματική αδυναμία ηλεκτρονικών πληρωμών, ή ακόμα και κάποιων σκηνοθετημένων.
Περίπτερα, ταξί και άλλα ευαγή ιδρύματα δεν έχουν ή δεν θέλουν να βάλουν POS για δικούς τους λόγους, σε αρκετές περιπτώσεις δικαιολογημένους λόγω προμηθειών κλπ.
Αν βάλουμε στην εξίσωση και τα POS που δεν λειτουργούν λόγω κάποιου τεχνικού προβλήματος, το οποίο μπορεί να είναι σκηνοθετημένο, αλλά αυτό δεν μπορώ να το ξέρω και είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο και θέμα των αρχών, τότε δεν είναι και λίγες οι καταστάσεις που αναγκάζομαι να «χρηματοδοτήσω» στην παρέα.
Ανακεφαλαιώνοντας πριν καταλήξω εντελώς γεροπαράξενος, αλλά με φίλους γιατί ξέρω ότι με έχουν ανάγκη, καλώ τους πάντες να έχουν πάνω 5€ σε κέρματα και περίπου 80€ σε χαρτονομίσματα, σε όσο πιο μικρά χαρτονομίσματα γίνεται.
Επειδή έχω εγκαταλείψει κάθε ελπίδα ότι θα το κάνουν οι φίλοι μου, σας δίνω συμβουλή να το κάνετε εσείς για να σας αγαπάνε περισσότερο οι δικοί σας φίλοι μόλις καταλάβουν πόσο χρήσιμοι θα τους φανείτε.
