Παρατηρώντας την προεκλογική διαμάχη της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για τις ψήφους των μουσουλμάνων στην Ροδόπη, σκέφτομαι πως δεν υπάρχει λόγος να τσακώνονται, γιατί την Θράκη θα την πάρει ο Ερντογάν.
Ίσως δεν υπάρχει πιο διαχρονικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων από την διχόνοια. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η Ιλιάδα -το παλαιότερο διασωθέν κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας- ξεκινάει με τη σύγκρουση του Αχιλλέα με τον Αγαμέμνονα.
Ούτε είναι τυχαίο πως ο Διονύσιος Σολωμός, στο πιο εμβληματικό ποίημα στην Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, γράφει:
Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει
Ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή·
Καθενὸς χαμογελάει,
Πάρ’ το, λέγοντας, καὶ σύ.
Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει
Ἔχει ἀλήθεια ὡραία θωριά·
Μὴν τὸ πιάστε, γιατὶ ρίχνει
Εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.
Ἀπὸ στόμα ὁποὺ φθονάει,
Παλληκάρια, ἂς μὴν ’πωθῆ,
Πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει
Τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
Τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
Δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά.
Νιόνιο, δεν τους πρέπει ελευθεριά· άσε που δεν την θέλουν κιόλας. Γουστάρουν να είναι δούλοι.
Η διχόνοια και η φαγωμάρα είναι σαν χόμπι και γλέντι μαζί για τους Έλληνες. Τρώγονται μεταξύ τους, ακόμα και όταν δεν υπάρχει λόγος.
Μου φαίνεται πολύ αστείο να υπάρχουν τσακωμοί ανάμεσα στους πολιτικούς -αλλά και στους πολίτες- σε ένα προτεκτοράτο. Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα.
Θεωρητικά, ο αχυρώνας είναι των Ελλήνων αλλά, στην ουσία, δεν είναι. Αλλά οι Έλληνες κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν.
Η ελληνική κοινωνία -αν υπάρχει τέτοιο πράγμα- έχει σαπίσει.
Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί και η οικονομική ελίτ που έχουν σαπίσει στην Ελλάδα· έχουν σαπίσει και οι πολίτες.
Δεν νιώθω καμιά ανάγκη να το αναλύσω και να το εξηγήσω αυτό. Κοιτάξτε γύρω σας και σκεφτείτε λίγο. Όσοι μπορείτε. Πάντως, τόση ιδιωτεία -άρα, ηλιθιότητα- δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλη φορά στην Ιστορία των Ελλήνων.
Πού θα οδηγήσουν όλη αυτή η ιδιωτεία και όλη αυτή η σαπίλα;
Το μικρό μυαλό μου λέει πως θα οδηγήσουν σε μια εθνική καταστροφή.
Ήδη, αυτό που έχει συμβεί στην Ελλάδα -μετά την χρεοκοπία, την υποθήκευση της χώρας και την φυγή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό- είναι εθνική καταστροφή αλλά, επειδή οι ιδιώτες Έλληνες νοιάζονται ο καθένας μόνος για την πάρτη του, δεν το αντιλαμβάνονται ως καταστροφή.
Εθνική καταστροφή για τους Έλληνες είναι η απώλεια εδάφους και κυριαρχίας. Έτσι τους μάθανε στο σχολείο.
Βέβαια, έχει ήδη χαθεί όλη η χώρα αλλά, επειδή τους επιτρέπεται να ζουν ακόμα στην Ελλάδα, δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν.
Χρειάζεται απώλεια εδαφών της χώρας, για να αντιληφθούν οι Έλληνες την καταστροφή.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα υπάρξει απώλεια εδαφών της χώρας. Ύβρις, άτις, νέμεσις και τίσις.
Θα αντιδράσουν οι Έλληνες σε αυτό;
Θα αντιδράσουν μόνο οι Έλληνες που ζουν σε αυτά τα εδάφη και όσοι κατάγονται από αυτά τα εδάφη. Οι υπόλοιποι όχι. Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί; Τι σε νοιάζουν τα Τέμπη, αν δεν είχες το δικό σου παιδί στο τρένο; Είπαμε, ιδιωτεία, ατομικισμός, αποκτήνωση.
Θα ήθελα την γνώμη του Διονυσίου Σολωμού, που κοιτάει μαρμαρωμένος το πόρτο με ένα λευκό περιστέρι στο κεφάλι του.
Του μιλάω, όταν είμαι στη Ζάκυνθο· δεν μου απαντάει ποτέ.
Αλλά έχει γράψει ο Σολωμός:
“Είδες να μαδάνε την κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα; Έτσι πάει το έθνος.”.
Αν και αγαπώ πολύ μια άλλη φράση του Σολωμού:
“Δεν είναι άξιοι να αγαπηθούν εκείνοι οι οποίοι δεν διακινδυνεύουν τίποτε. Αγάπα για να ζήσεις, ζήσε για να αγαπάς.”
(Συγγνώμη που δεν γράφω χαζοχαρούμενα και “αισιόδοξα” για το παρόν και το μέλλον της χώρας μας, όπως κάνουν οι κολλητοί της κυβέρνησης, του Μητσοτακέικου και των κομμάτων. Πάντως, εγώ, αν μπω κάποτε στο payroll της κυβέρνησης ή κάποιου κόμματος, θα σας ενημερώσω. Δεν θα το παίζω ανεξάρτητος.)
