Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια τής «Ε.Ρ.Τ.», Αλεξάνδρα Δουβαρά,
εξεστόμισε προχθές -από το βήμα που τής δίνει η Δημόσια Τηλεόραση-
μία φριχτή, παντελώς ανάλγητη και άκρως ρατσιστική φράση,
που από τούδε και στο εξής
θα συμπεριλαμβάνεται αυτοδικαίως στη «Βίβλο τής Μισανθρωπιάς».
Συγκεκριμένα,
το μεσημέρι τής Τετάρτης υπήρχε ζωντανή σύνδεση τού δελτίου ειδήσεων
με τις περιοχές που έπληξε η καταστροφική πυρκαγιά στην Πάρνηθα,
όταν η εν λόγω «επίλεκτη» είχε την αναισχύνη να προβεί στην ακόλουθη αυτολεξεί τοποθέτηση:
«Βλέπουμε σπίτια να καίγονται… Βλέπουμε ανθρώπους να ζουν δραματικές στιγμές…
Το μόνο ευτύχημα, θα μπορούσε να πει κάποιος
-γιατί, ακόμα δεν έχει έρθει η επόμενη μέρα,
(ώστε) να δούμε το μέγεθος τής καταστροφής, και των περιουσιών, και του φυσικού πλούτου-
το μόνο ευχάριστο, λοιπόν, είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή,
πέρα απ’ αυτούς τους ταλαίπωρους δεκαοχτώ ανθρώπους
που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος της Δαδιάς.».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Είναι από τις περιπτώσεις που αναρωτιέσαι μήπως σε γελούν τα ώτα σου
και αρνείσαι να πιστέψεις ότι έχεις ακούσει αυτό που έχεις ακούσει.
«Δεν μπορεί να ειπώθηκε κάτι τέτοιο…», μονολογείς,
αλλά δυστυχώς για την Ανθρωπότητα και για την Ελλάδα,
πρόκειται για τη δυστοπική πραγματικότητα τής χώρας
και για τον κυρίαρχο κοινωνικό αυτοματισμό
που ετούτην τη φορά εξεπέμφθη διά πάσης επισημότητος.
Τώρα πια,
η ειρωνική ατάκα «Δεν είμαστε ρατσιστές. Αυτοί είναι μαύροι.»
υφίσταται τις εμφατικές διασκευές της:
«Δεν είμαστε απάνθρωποι. Αυτοί είναι υπάνθρωποι.»,
«Δεν υπάρχουν ανθρώπινες απώλειες. Αυτοί είναι απανθρακωμένοι ταλαίπωροι.»
Κι όμως,
αντί η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια τής «Ε.Ρ.Τ.» να κάνει αυτοκριτική
και να (παρα)δεχθεί ότι -έστω άθελά της- υπέπεσε σε απαράδεκτο ολίσθημα,
φτάνει στο απόπατο σημείο να εκδώσει ανακοίνωση με τουπέ α λα «Μαρία Αντουανέτα»,
όπου -ούτε λίγο, ούτε πολύ-
ζητά και τα ρέστα από τούς αναρίθμητους πολίτες
που τη μεμφθήκαμε για το συμπυκνωμένο παραλήρημά της.
Σάς παραθέτω ευθύς αμέσως την -έμπλεη αλαζονικής επιθετικότητας- «απολογία» της:
«25 χρόνια στο επάγγελμα και 21 στην “Ε.Ρ.Τ.”
προσπαθώ πάντα να κάνω τη δουλειά μου με ήθος και ευπρέπεια,
και θεωρώ τουλάχιστον άδικο
να παρερμηνεύονται με χυδαίο τρόπο τα λεγόμενά μου στον τηλεοπτικό αέρα,
τις ώρες που καίγεται η Ελλάδα.
Θεωρώ ανήκουστο,
την ώρα που σπίτια γίνονται στάχτη και που από θαύμα δεν κάηκαν άνθρωποι μέσα σε αυτά,
ή την ώρα που προσπαθούσαν να σώσουν τους κόπους μιας ζωής,
να πιστεύει κάποιος ότι υποτιμώ την Ανθρώπινη Ζωή,
ότι διαχωρίζω τους μετανάστες από τους Έλληνες.
Κάθε καλόπιστος τηλεθεατής κατάλαβε,
ότι αυτό που ήθελα να πω ήταν,
ότι πέρα από την τραγωδία στο δάσος της Δαδιάς όπου χάθηκαν 18 άνθρωποι,
οι έγκαιρες εκκενώσεις οικισμών κατέστησαν επιτυχές να μη θρηνήσουμε ΑΛΛΕΣ ζωές,
να μην υπάρξουν ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ανθρώπινες απώλειες.
Αν ωστόσο θεωρείται αναγκαία η δημόσια συγγνώμη μου,
δεν έχω κανένα πρόβλημα να τη δώσω,
ακόμη και σε όλους εκείνους που με ενέταξαν σε ακροδεξιούς κόλπους.
Η Κριτική -όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά…- είναι και απαραίτητη,
πρωτίστως σε όσους εργαζόμαστε σε Δημόσια Μέσα Ενημέρωσης.
Η δημόσια προσβολή, όμως,
και στοχοποίηση ενός δημοσιογράφου για κάτι που επί της ουσίας δεν έκανε,
είναι το λιγότερο άδικη.».
Εδώ έχουμε ένα τρανταχτό παράδειγμα,
όπου η Επανόρθωση κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Για νιοστή φορά στην τεταρτοκοσμική Νεοελληνική Μπανανία,
η «Παρερμηνεία» χρησιμοποιείται ως επιχείρημα
και γίνεται «Μπούσουλας Αποτίναξης τής Προσωπικής Ευθύνης.».
Αντί η Αλεξάνδρα Δουβαρά να βγει και να πει δυο σταράτα λόγια,
αντί να καταθέσει αδιαπραγματεύτως τη συγγνώμη της
και να αναγνωρίσει τα επικίνδυνα μηνύματα
που διέσπειρε η εκκωφαντικώς άστοχη διατύπωσή της,
έχει το απύθμενο θράσος να μάς προσάπτει χυδαιότητα και κακή προαίρεση
επειδή ετολμήσαμε να καταλάβουμε και -κυρίως- να αισθανθούμε τι είπε.
Όμως, όσο κι αν επιχειρεί να δικαιολογήσει τα Αδικαιολόγητα,
τόσο αναζωπυρώνει τη βαρβαρότητα τής διατύπωσης
«…το μόνο ευχάριστο, λοιπόν, είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή,
πέρα απ’ αυτούς τους ταλαίπωρους δεκαοχτώ ανθρώπους
που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος της Δαδιάς.»
(σύμφωνα με τη διάτρητη υπερασπιστική λογική τής παρουσιάστριας,
αν γίνει στην Ελλάδα ένας μυριόνεκρος σεισμός σαν αυτόν που έπληξε προ μηνών την Τουρκία,
θα είναι θεμιτό και ουδόλως αξιόμεμπτο να λέγονται «ατάκες» τού τύπου
«…το μόνο ευχάριστο, λοιπόν, είναι ότι στην Αθήνα δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή,
πέρα απ’ αυτούς τους δεκάδες χιλιάδες ταλαίπωρους
που έχασαν τη ζωή τους καταπλακωμένοι στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας.»).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
Εν κατακλείδι,
η υποτίμηση τής ζωής των απανθρακωμένων μεταναστών είναι διάχυτη
και αποκτά εκκωφαντικές διαστάσεις σε δύο κομβικά σημεία.
Δεν είναι μόνον ο απάνθρωπος διαχωρισμός που εκφράζεται με το επίρρημα «πέρα (από)»,
αλλά είναι κι ο παντελώς ύποπτος ενικός
που αποπληθυντικοποιεί την Τραγωδία και προδίδει τα κρυμμένα σώψυχα.
«Δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινη ζωή…» λέει η γλώσσα,
«…πέρα από δεκαοχτώ υπανθρώπους που καμωνόμαστε ότι τους θρηνούμε,
ενώ στην πραγματικότητα δεν μας καίγεται καρφάκι.» συμπληρώνει το Σώψυχο.
Και βεβαίως,
η Κορύφωση τού Θράσους έρχεται με τον κίβδηλο τρόπο που δηλώνεται η Συγγνώμη:
«…Αν ωστόσο θεωρείται αναγκαία η δημόσια συγγνώμη μου,
δεν έχω κανένα πρόβλημα να τη δώσω,
ακόμη και σε όλους εκείνους που με ενέταξαν σε ακροδεξιούς κόλπους.».
Μέχρι και την ύστατη στιγμή,
η Αλεξάνδρα Δουβαρά δεν (παρα)δέχεται κατ’ ελάχιστον ότι έκανε λάθος
και μέσω τού συνειδητά επιλεγμένου τρίτου προσώπου -ήτοι, με το ρήμα «θεωρείται»-
ρίχνει την ευθύνη σε άπαντες τούς (δήθεν) παρερμηνεύσαντες
και στη συνέχεια μάς κάνει τη χάρη η αφεντιά της να μάς δώσει τη «συγγνώμη» της,
λες και ημείς οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες είμαστε «Ζήτουλες τής Συγγνώμης».
Επί τής ουσίας,
η παρουσιάστρια και δημοσιογράφος μάς πετάει στη μούτρα τη «συγγνώμη» της,
όπως κάποτε μία δυσαρεστημένη διαγωνιζόμενη στα Καλλιστεία
είχε πετάξει τις γόβες της προς την κριτική επιτροπή τής διοργάνωσης
κι είχε αποχωρήσει συνάμενη-κουνάμενη και αυτοδοξαζόμενη.
Όσο για τη διοίκηση τής «Ε.Ρ.Τ.»..;
Ο διορισμένος πρόεδρός της και ευνοούμενος τού Κούλη Μητσοτάκη, ο Κωνσταντίνος Ζούλας,
επέρασε στη ζούλα το μέγα σφάλμα τής Αλεξάνδρας Δουβαρά,
καθώς δεν υπήρξε η οποιαδήποτε ανάληψη ευθύνης
από την -κατ’ ευφημισμόν «Δημόσια», αλλά επί τής ουσίας…- Κρατική Τηλεόραση.
Ως εκ τούτου, ουδεμία έκπληξη θα μάς προκληθεί,
αν μάθουμε ότι στο «Ραδιομέγαρο» θα αναρτηθεί και θα δεσπόζει πλέον η επιγραφή
«Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει τη θεσούλα μας,
πέρα απ’ αυτούς τούς ταλαίπωρους ιδεαλιστές
που έχασαν την εργασία τους επειδή αρνήθηκαν να είναι κυβερνητικά φερέφωνα.».
ΑΙΣΧΟΣ.
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
