Η Ελλάδα καίγεται για ένα ακόμα καλοκαίρι, πολίτες κυνηγάνε μετανάστες, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει -αλλά κανείς δεν κάνει την δουλειά του- και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει να κάνει ακόμα και τους αναρχικούς να λένε “Πού είναι το κράτος;”.
Βέβαια, δεν υπάρχει κράτος, αφού η Ελλάδα είναι -μετά την χρεοκοπία της- ένα υποθηκευμένο προτεκτοράτο, ένα failed state, με διαλυμένες υποδομές.
Μόνο οι μικρονοϊκοί εμμονικοί -που ψάχνουν ακόμα για σωτήρες σε κόμματα με ζάπλουτους ξεπουλημένους- έχουν απομείνει να θεωρούν πως με μια άλλη κυβέρνηση, με έναν άλλο πρωθυπουργό, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς, ενώ δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως σχεδόν το 48% των πολιτών με δικαίωμα ψήφου δεν πήγαν καν στις κάλπες στις τελευταίες εκλογές, γιατί έχουν αντιληφθεί πως η ψήφος τους δεν έχει κανένα νόημα στο προτεκτοράτο.
Εν τω μεταξύ, ενώ η χώρα μυρίζει σαν πτώμα, στον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι σε δίλημμα αν θα κάνουν πρόεδρο μια …γυναίκα, την Έφη Αχτσιόγλου, ή έναν …γκέι εφοπλιστή, τον Στέφανο Κασσελάκη. Μιλάμε για κορυφαία κωμωδία.
Προσοχή, για την Αριστερά είναι ταυτότητα το “γκέι” και το “γυναίκα”, αλλά δεν είναι ταυτότητα το “εφοπλιστής”. Αυτό αφιερωμένο στους εμμονικούς μικρονοϊκούς, που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα πως ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έφερε τον Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία το 2019 -και τον διατήρησε το 2023- αλλά κάνει τον Μητσοτάκη να μοιάζει με σοσιαλιστής (σ.σ. Γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Πέτρος Κόκκαλης που έχει δώσει κι αγώνες για την Αριστερά; Πέτρο, πάρε θέση. Κάνε δικό σου κόμμα. Για πιο πλούσιους αριστερούς.).
Λογικό είναι, πάντως, οι συριζαίοι να μην έχουν κανένα πρόβλημα με τους ζάπλουτους και τους εφοπλιστές, αφού τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι όλα πλούσια, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να λέγεται Συνασπισμός Εφοπλιστικής Αριστεράς.
Ο κομμουνιστοφάγος Νίκος Μαραντζίδης -που τώρα είναι ΣΥΡΙΖΑ· για επαγγελματικούς λόγους υποθέτω- μας ενημερώνει, με ένα κείμενο ακραίας κλαψομουνίασης- πως η Έφη Αχτσιόγλου είναι η ιδανική για να γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ γιατί είναι γένους θηλυκού, όπως η αφοσίωση και η ελπίδα. Και η μ@λακία, γένους θηλυκού είναι.
Είμαι βέβαιος πως ο Αλέξης Τσίπρας έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ κάποια ωραία τυπάκια, σαν τον Νίκο Μαραντζίδη και την Έλενα Ακρίτα, πριν την παραίτησή του, ώστε να είναι βέβαιο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει στο 3% και όλοι θα λένε πόσο σπουδαίος ήταν ο Τσίπρας, αφού, μετά την παραίτησή του, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύθηκε.
Επίσης, είναι βέβαιο πως ο Παύλος Πολάκης θα ήταν ο επόμενος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αν ήταν γυναίκα ή γκέι, ή έστω bi. Παύλο, προλαβαίνεις.
Τούτων δοθέντων, θεωρώ απόλυτα λογικό ένα κάθαρμα σαν τον Μητσοτάκη να υποδύεται τον πρωθυπουργό στο προτεκτοράτο -ποιος αξιοπρεπής άνθρωπος θα καταδεχόταν να κάνει τον πολιτικό σε ένα προτεκτοράτο;- αλλά βρίσκω πολύ διασκεδαστικό ότι ο Μητσοτάκης έχει κάνει ακόμα και τους αναρχικούς να λένε “Πού είναι το Κράτος;”.
Αχ, όλοι -ακόμα και οι αναρχικοί- το Κράτος ψάχνουν στην Ελλάδα. Α ναι, ψάχνουν και για χορηγό.
(Δεκατρία χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που λένε “κι εσύ τι προτείνεις;”, εννοώντας πως δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο. Γράφω 18 χρόνια και δεν νιώθω καμία ανάγκη να επαναλάβω όσα έχω γράψει για το θέμα όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης, τον Ιούνιο του 2011, όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο, ήμουν στο Σύνταγμα, όπως ήμουν στο Σύνταγμα και μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015. Δεν ανήκω και δεν ανήκα ποτέ σε κανένα κόμμα -δεν ψηφίζω καν- δεν δουλεύω για μαφιόζους ολιγάρχες, αρνήθηκα προτάσεις να είμαι υποψήφιος βουλευτής και να εργαστώ για τους μαφιόζους ολιγάρχες, οπότε παρακαλώ να μου επιτρέψετε να γράφω τις απόψεις μου εδώ στο μπλογκ μου. Όποιος δεν το σέβεται αυτό και θέλει να μου επιβάλει τις αποψάρες του, παρακαλώ να απομακρυνθεί και να γράψει τις απόψεις του σε ένα δικό του μπλογκ ή στα social media. Όποιον δεν με σέβεται, δεν τον σέβομαι. Και αυτό δεν είναι για να το συζητήσουμε. Επίσης, η ευγένεια δεν είναι αδυναμία και δεν διαρκεί για πάντα, σε κάποιες περιπτώσεις. Έχω γνωρίσει πολλά λαμόγια από κοντά όλα αυτά τα χρόνια -σχεδόν όλοι δημοσιογράφοι- και ξέρω πια καλά πως ο μόνος τρόπος είναι να τους κρατάς μακριά σου γιατί λερώνουν. Δεν ενοχλώ και δεν θέλω να με ενοχλούν. Τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο για τους περισσότερους. Ευχαριστώ.)
Όταν στις 29 Ιουνίου, μετά τι εκλογές, έγραφα “Να ποιος είναι ο ιδανικός νέος πρόεδρος για τον ΣΥΡΙΖΑ”, κάποιοι μου έγραφαν πως είμαι υπερβολικός. Ας το σκεφτούν ξανά τώρα, που υπάρχουν νέα δεδομένα. Επίσης, στις 8 Ιουλίου έγραφα “Η αφόρητη ανοησία της σημερινής Αριστεράς”.)
(Η φωτογραφία με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο και τη μυγοσκοτώστρα για σελιδοδείκτη είναι …δημιούργημα της μητέρας μου· το είδα πάνω στο τραπέζι της βεράντας, όταν επέστρεψα σήμερα από την θάλασσα. Η μαμά διαβάζει -με κάποια καθυστέρηση- το Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.)
