Κατά μήκος των φλεγόμενων συνόρων με τον Λίβανο, δυνάμεις του στρατού του Ισραήλ προετοιμάζονται πυρετωδώς για πιθανή χερσαία εισβολή.
«Έχουμε συγκεντρώσει πολλά στρατεύματα» στην περιοχή, ανέφερε ο αντισυνταγματάρχης Γιάντεν σε διαδικτυακή συνομιλία με δημοσιογράφους, συμπεριλαμβανομένου του απεσταλμένου της ισπανικής εφημερίδας El Pais στην Ιερουσαλήμ.
«Διαθέτουμε αρκετές ετοιμοπόλεμες μονάδες», υπογράμμισε.
Τρεις μεραρχίες ήδη μετακινήθηκαν από τη Λωρίδα της Γάζας, όπου έπειτα από σχεδόν έναν χρόνο πολέμου οι νεκροί Παλαιστίνιοι -κυρίως άμαχοι- ξεπερνούν πια τις 41.000.
«Εάν κατά την κορύφωση των μαχών επιχειρούσαν εκεί πέντε μεραρχίες», είπε ο Ισραηλινός αντισυνταγματάρχης, «σήμερα υπάρχουν μόνο δύο στο νότο».
Οι υπόλοιπες τρεις, ανέφερε, «εκπαιδεύονται, ξεκουράζονται και προετοιμάζονται για οποιαδήποτε αποστολή ζητήσει η κυβέρνηση από τον στρατό στο βόρειο μέτωπο».
Στην μαρτυρική Λωρίδα της Γάζας εν τω μεταξύ, γράφει η εφημερίδα Haaretz, «το Ισραήλ δημιουργεί τη δική του εκδοχή του ρωσικού ομίλου Βάγκνερ».
Εν προκειμένω δεν στρατολογούνται χιλιάδες κατάδικοι με αντάλλαγμα την αποφυλάκισή τους, όπως έκανε η ρωσική ιδιωτική εταιρεία μισθοφόρων για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Στο Ισραήλ, εξηγεί, «ο εγκληματικός εκβιασμός στοχεύει στο πιο αδύναμο τμήμα της κοινωνίας: τους αιτούντες άσυλο από την Αφρική», κάνοντας λόγο για «νέο ποταπό χαμηλό».
Το δέλεαρ, σύμφωνα με μαρτυρίες και ανώνυμες πηγές στη Haaretz, είναι η απόκτηση άδειας μόνιμης διαμονής.
«Εκθέστε τη ζωή σας σε κίνδυνο για έναν στρατό που δεν είναι δικός σας, σε έναν πόλεμο που δεν είναι δικός σας, και θα σας δοθεί άδεια διαμονής», συνοψίζει δηκτικά σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα.
Αν και η καταγγελλόμενη πρακτική δεν επιβεβαιώνεται επισήμως, η εν λόγω στρατολόγηση -επισημαίνεται στο αποκλειστικό δημοσίευμα- πραγματοποιείται με «οργανωμένο τρόπο».
Και δη υπό «την καθοδήγηση νομικών συμβούλων του αμυντικού κατεστημένου».
Αιτούντες άσυλο φέρεται να έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί «σε διάφορες επιχειρήσεις».
Όμως μέχρι σήμερα, υπογραμμίζεται, δεν έχει χορηγηθεί άδεια μόνιμης διανομής ούτε σε έναν εξ αυτών.
Ισραηλινοί στρατιώτες στα σύνορα του Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας (REUTERS/Amir Cohen)
Πρόσφυγες κατά προσφύγων;
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 30.000 αιτούντες άσυλο από την Αφρική στο Ισραήλ.
Οι περισσότεροι είναι από το σπαρασσόμενο από εμφυλίους Σουδάν και την ρημαγμένη από πολέμους Ερυθραία.
Λιγότερο από το 1% έχει πάρει άσυλο, σύμφωνα με τη Σίρα Άμπο της ισραηλινής οργάνωσης Hotline for Refugees and Migrants.
Πολλοί, οι αιτήσεις των οποίων εκκρεμούν, λαμβάνουν προσωρινή άδεια, που πρέπει να ανανεώνεται περιοδικά, με αποτέλεσμα να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε έναν νομικό και γραφειοκρατικό κυκεώνα.
«Τα αιτήματα δεν απορρίπτονται, αλλά εκκρεμούν για 5, 10 ή και περισσότερα χρόνια, αφήνοντάς τους σε νομικό κενό», εξηγεί στο δίκτυο France 24 η Ισραηλινή ακτιβίστρια.
Χιλιάδες άλλοι Αφρικανοί αιτούντες άσυλο, εν τω μεταξύ, απελάθηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν από το Ισραήλ, με συνοπτικές και ευρέως καταγγελλόμενες ως σκοτεινές διαδικασίες.
Απεγνωσμένοι, ορισμένοι αιτούντες άσυλο έχουν ήδη επιδιώξει να καταταγούν εθελοντικά στον ισραηλινό στρατό, γράφει η Haaretz, ως σύντομο δρόμο για την ενσωμάτωσή τους, σε μια κοινωνία με όλο και πιο έντονα ρατσιστικά στοιχεία.
Όμως οι αποκαλύψεις για πρακτικές στρατολόγησης στον πόλεμο στη Γάζα προκαλούν κατακραυγή, παρά το ότι «η εσωτερική κριτική για την εκμετάλλευση αυτή έχει αποσιωπηθεί».
Οι λόγοι, προφανείς…
«Το καθεστώς ασύλου χορηγείται λόγω δίωξης, όχι ως μέρος συναλλαγής», υπογραμμίζει η Ζουλιά Γκινιόν, καθηγήτρια Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και διευθύντρια έρευνας στο γαλλικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Ερευνών (IRSEM).
«Η κατάταξη στο στρατό δεν θα πρέπει ποτέ να αποτελεί προϋπόθεση για την χορήγηση καθεστώτος πρόσφυγα», τονίζει.
Πιο ρεαλιστικά ωμά το θέτει ο Αμερικανο-παλαιστίνιος αναλυτής και συγγραφέας Δρ. Ραμζί Μπαρούντ, σε άρθρο στο Middle East Monitor.
«Φανταστείτε τη βαναυσότητα του με τη χρήση απελπισμένων προσφύγων, οι οποίοι δεν έχουν καμία πολιτική ή ιστορική σχέση με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη», γράφει, «για να σκοτώσουν άλλους πρόσφυγες σε καταυλισμούς εκτοπισμένων σε όλη τη Γάζα, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι από άλλα μέρη της Παλαιστίνης που κατέχει το Ισραήλ από το 1948».
Ισραηλινοί στρατιώτες με φόντο ερείπια στον ισοπεδωμένο παλαιστινιακό θύλακα της Λωρίδας της Γάζας (REUTERS/Amir Cohen)
Ελλείψεις στρατιωτών, κρεσέντο ανομίας
Στο παρελθόν η κυβέρνηση του Ισραήλ επέτρεψε στα παιδιά αλλοδαπών εργαζομένων να υπηρετήσουν στο στρατό, με αντάλλαγμα την χορήγηση ασύλου στα άμεσα μέλη της οικογένειάς τους.
Το ισραηλινό υπουργείο Εσωτερικών έχει επίσης διερευνήσει στρατολόγηση παιδιών αιτούντων άσυλο, εφόσον αυτά έχουν εκπαιδευτεί σε ισραηλινά σχολεία.
Τώρα, καθώς ο εφιαλτικός πόλεμος στη Λωρίδα της Γάζας συμπληρώνει ένα χρόνο και το Ισραήλ ανοίγει νέο μέτωπο στο βορρά, γίνεται λόγος για σημαντικές ελλείψεις στρατιωτών.
Όχι τυχαία μόλις αυτό το καλοκαίρι το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ άνοιξε το δρόμο για τη κατάργηση της εξαίρεσης των υπερορθόδοξων Εβραίων από την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.
Όμως ένα μικρό κλάσμα από όσους κλήθηκαν για στράτευση έχει ανταποκριθεί.
Μέχρι και η ηλικία απόλυσης των εφέδρων παρατάθηκε προσωρινά, προκειμένου να ενισχυθεί ο αριθμός των μάχιμων στις τάξεις των IDF.
Εκτιμάται ωστόσο ότι οι ελλείψεις δύσκολα μπορούν να καλυφθούν, πολλώ μάλλον όταν η ακροδεξιά ισραηλινή κυβέρνηση Νετανιάχου συνεχίζει να επεκτείνει τα μέτωπα του πολέμου.
Και δη απουσία λογοδοσίας.
Οι τελευταίες αποκαλύψεις της Haaretz γίνονται στον απόηχο του σάλου που προκάλεσαν άλλες, πρόσφατες της ίδιας εφημερίδας ότι οι IDF χρησιμοποιούν Παλαιστίνιους πολίτες, αδιακρίτως συλληφθέντες, «ως ανθρώπινες ασπίδες» για να ερευνήσουν σήραγγες και σπίτια στη Γάζα, που μπορεί να είναι παγιδευμένα με εκρηκτικά.
Οδηγούνται εκεί με δεμένα χέρια και κάμερες στο σώμα, ανέφερε το δημοσίευμα, «στη θέση σκύλων της Μονάδας Oketz, που έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου».
Πλέον «το Ισραήλ έχει ξεπεράσει κάθε ηθικό, δεοντολογικό και νομικό όριο, που διέπει την κρατική και στρατιωτική συμπεριφορά σε περιόδους πολέμου», επισημαίνει ο Δρ. Ραμζί Μπαρούντ.
«Αυτό ωστόσο δεν μπορεί να σημαίνει ότι η διεθνής κοινότητα είναι ανίκανη να αποτρέψει αυτές τις ισραηλινές πρακτικές», τονίζει.
Μπορεί να το πετύχει, παρατηρεί, «μέσω συγκεκριμένων ενεργειών και άμεσων κυρώσεων».
